Het stopt bij ons, of het gaat door bij ons

Als ouders is het onze taak om onze kinderen het één en ander bij te brengen. We hopen ze o.a. bewustwording bij te brengen voor mens en natuur. Het deel zijn van een groter geheel. Het bewust maken van onze wortels in de Rif. Waar anders zullen onze kinderen leren over de Rif en wat kunnen zij doorgeven aan hun kinderen? Het is knap dat we zoveel weten over de Nederlandse geschiedenis. Als mij gevraagd wordt naar de geschiedenis van de Rif, klap ik dicht. Ik schaam me…

Om te weten wie jij bent om dit vervolgens door te geven aan je kinderen, behoor je te weten waar je vandaan komt. Waar liggen jouw wortels in de Rif? Het is nu eenmaal zo dat wij in Nederland wonen en niet meer op de plek van onze voorouders. Je staat er niet eens bij stil bij wat onze ouders allemaal hebben moeten opofferen, omdat zij streefden naar een beter bestaan voor achtergebleven familie en kinderen. Zij vertrokken met de instelling om voor een beter bestaan te zorgen. Ik durf vol overtuiging te zeggen dat er bijna niemand was die vertrok met de instelling alles achter te laten om nooit meer terug te komen.

Waarom ik dit voor mijn gevoel met overtuiging kan zeggen, is omdat de eerste generatie die naar Nederland kwam zoveel liefde had voor familie en vaderland dat ze haar Rif nooit de rug hadden kunnen toekeren. Het is niet zo dat bij de nieuwe generaties die in de Rif leven deze gevoelens niet aanwezig zijn. Een diepgewortelde liefde is soms niet genoeg. Er moeten ook bestaansmogelijkheden zijn.

Helaas is dit ook een reden voor de terugloop van mensen in Rif. Wat als er geen grenzen meer zouden zijn? Onze familieleden in de Rif zouden vrije toegang hebben tot elk plekje op de aarde. Waarom zouden ze blijven in de Rif? Wat houdt ze daar? Hun wortels? Onze wortels zijn hetzelfde, wat let ons om niet terug te keren? Wat zouden we met z’n allen intens verdrietig zijn als de gehele Rif verlaten zou zijn. Wie zou er zijn om daar alles te verzorgen? Waar zou Hammadi zijn met zijn wijze woorden of oom Ahmed die de zorg draagt over de bomen? Zouden er nog jonge schapenherders te zien zijn?

Stel je voor dat er mega agglomeraten, rijke Emiraten en andere multinationals komen en zien wat wij schijnen te missen in onze prachtige Rif. We mogen in onze handjes knijpen dat er wel degelijk mensen zijn die ondanks de vaak barre omstandigheden, blijven waar ze zijn en het werk van onze voorouders voortzetten. Als individu kun jij wel degelijk dat verschil uitmaken voor de verbetering van Rif. Dit kan in vele vormen. Een vorm van helpen is juist die trots (weer) aanwakkeren. Riforest helpt en leert de inwoners van Rif zelfvoorzienend te zijn opdat zij minder afhankelijk worden (van onze gulheid). Helpen gaan we vooral doen met behulp van onze kinderen, want wij kunnen het niet alleen. Dit is een jarenplan. Ik zeg dan ook: het stopt niet bij ons, maar het gaat door bij ons!

Rachida Azoum – Februari 2019